Elfy

Elfowie, Quendi (qya. Mówiący) - najstarsza, najpiękniejsza i najmądrzejsza rasa Śródziemia, a jednocześnie pierwsi jego mieszkańcy. Zwani są też pierworodnymi Dziećmi Iluvatara. Na początku wszyscy posiadali imię Eldarów nadane im przez Oromëgo, ale później nosili je tylko ci, którzy poszli za nim na Zachód.

Historia

Zostali stworzeni przez Eru Ilúvatara w Pierwszej Erze świata. Valarowie przyjęli ich do Valinoru, gdzie większa część z nich zamieszkała, oprócz Avarich którzy pozostali w Śródziemiu. Jedną z najcenniejszych rzeczy, jaką kiedykolwiek stworzyli, były Silmarile. Wykuł je Fëanor pochodzący ze szczepu Ñoldorów. To z powodu owych kamieni elfowie zostali wplątani w wojnę z Morgothem. Na skutek przewin popełnianych przez Ñoldorów, Valinor został przed nimi zamknięty, zaś wielu z nich osiedliło się w Śródziemiu i odeszło z niego dopiero po zakończeniu Trzeciej Ery.

Charakterystyka

Elf Elrond

Elfy były obdarzone nieśmiertelnością i nieprzemijającą młodością l, nie dotykały ich choroby i zarazy, jednak podobnie jak ludzie mogli zginąć od miecza, ognia lub nawet ze smutku. Mogli również wyrzec się nieśmiertelności, jak Lúthien( dla Berena ) czy Arwena ( dla Aragorna ). Wzrostem dorównywali ludziom, jednak byli od nich bardziej smukli. Włosy mieli złote lub srebrne, w oczach odbijało się światło gwiazd. Elfowie byli znani również ze swego jedwabistego głosu, to oni ułożyli większość pieśni Śródziemia. Ponad wszystko uwielbiali śpiew i poezję, to oni nauczyli mowy wszystkie inne istoty Ardy.

Podział

Elfy były podzielone na dwa szczepy: Avarich - zwanymi również elfami opornymi i Eldarów, którzy z kolei dzielą się na: Vanyarów, Ñoldorów i Telerich. Tych ostatnich podzielono zaś na Sindarów (elfy szare), Nandorów, Laiquendich (elfy zielone), Umanyarów i Moriquendi (mroczne elfy).